Scholing – ‘De stilte doorbroken’

Scholing over stilte en het zoeken naar woorden

‘terwijl de dood pontificaal in de gang staat

een stoet aan witte jassen

een open deur, verzegelde monden

steen op mijn borst

niemand weet wat het is om zichzelf te verliezen’

(uit gedicht: Een huis bij een meer- Maud Vanhauwaert)

Dat niemand weet wat het is om zichzelf te verliezen, wil niet zeggen dat er geen onderling contact kan zijn in de levensfase waarin dit plaatsvindt. Sterker nog, contact is juist dan van cruciaal belang. Aansluiten bij de patiënt en diens naasten loopt soms wonderbaarlijk soepel, soms is het een zoektocht. 

In deze digitale scholing onderzoeken we met elkaar manieren om met stilte om te gaan en geven we elkaar handvatten om er soms ook ruimte voor te scheppen. In de scholing leren we met die stilte om te gaan en waar mogelijk te doorbreken, zodat we samen met de patiënt en naasten de wereld achter die stilte kunnen ontdekken en benutten. Dat doen we door technieken die de stilte helpen te ontsluiten en de betekenis ervan te herkennen, bewust in te zetten. Daardoor kunnen we ongewenste stiltes achter ons laten en betekenisvolle stiltes benutten waardoor ze diepere betekenis krijgen. Als dat niet lukt, leren we om met de stilte om te gaan.

Onze eigen verhouding met de sterfelijkheid komt aan bod, omdat we ons daarmee zelf moeten ophouden in de stiltes die doorbroken moeten worden. Dat is een intiem proces waar we in de tweede bijeenkomst ruimte voor maken, juist omdat we daardoor onze patiënten tegemoet zullen durven treden als we ze vragen hun stilte te doorbreken.

Dit is een interdisciplinaire scholing, waarin we deelnemers van verschillende disciplines in de palliatieve zorg bij elkaar brengen. Dit verrijkt de gesprekken enorm, omdat we onze eigen praktijkervaringen inzetten als casuïstiek. 

Als vertrekpunt gebruiken we de verhalen van patiënten uit het boek ‘Omdat we leven’. Naast patiëntverhalen bevat het boek ook reflecties daarop. Manon Boddaert, arts palliatieve geneeskunde, reflecteerde op het blog ‘Oorverdovende stilte’. Zij sluit haar reflectie af met: ‘Stel de vraag die je ieder ander ook stelt. ‘Hoe gaat het met je?’. Meer dan de stilte van luisteren is daarna niet nodig. Het verrijkt me nog elke dag.’

Lees alle (praktische) informatie.