Lees de nieuwste blog van Christiaan Rhodius, gepubliceerd in het British Medical Journal op 2 maart 2023 https://rb.gy/en9ajz "Ik zal je een geheim vertellen," fluistert ze. De 60-jarige dame
T-shirt. Valery zit op de bank in haar kamer. Ze nipt aan een cappuccino en eet een stukje toast. Ze is bijna 50 en verblijft nu al een week of
Emmertje ‘Dat emmertje heeft het nodige te verduren gehad de afgelopen twee jaar,’ zegt Wil. ‘Dat kun je wel stellen,’ zegt Alexandra met een twinkeling in haar ogen. Haar weelderige
De hand Je hand reikt kordaat naar voren en grijpt de schuif groot. Precies zoals we hebben besproken. 'Als het zelfs kan ik het zelf. Eindelijk weer iets actiefs kunnen
Woelend lig ik in bed. Ik heb even geslapen, maar ben weer wakker. Ik denk terug aan de dag die achter me ligt. Aan de stoel die ik naast zijn bed schoof, hoe ik zijn hand vasthield. We wisten dat de dood ook was aangeschoven en dat hij snel zou overlijden. Ons gesprek komt weer in mijn herinnering boven. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Woorden komen bovendrijven, zinnen vormen zich. Ik krabbel wat en leg het papier naast mijn bed.* Ik trek de deken over me heen en val rustig in slaap.
Door de jaren heen werd schrijven voor mij een beproefde manier van reflecteren. Als arts bied ik de patiënt iets, maar de patiënt geeft me ook altijd iets terug. Met het schrijven probeer ik (van patiënten) geleerde lessen te verwoorden. De keren dat ik mijn ‘schrijfsels’ aan patiënten liet lezen, bleek dat het hen ook goed deed. Meerdere keren spoorden zij me aan het ook met een breder publiek te delen, steeds vanuit de gedachte dat wat de één helpt in deze levensfase een ander ook kan helpen.
Ieder blog wordt (al dan niet met gefingeerde namen) met toestemming van de patiënt en/of naasten gepubliceerd. Ik ben hen dankbaar voor het onderlinge contact en de lessen die zij me leren. Het is mijn wens dat dit blog iets zichtbaar maakt van wat palliatieve zorg ten diepste voor mij betekent: volop leven in het besef van de eindigheid.
Christiaan Rhodius, specialist ouderengeneeskunde / arts palliatieve geneeskunde
* Die nachtelijke zinnen werden jaren later het eerste blog ‘Olifant’.
Lees de nieuwste blog van Christiaan Rhodius, gepubliceerd in het British Medical Journal op 2 maart 2023 https://rb.gy/en9ajz “Ik zal je een geheim vertellen,” fluistert ze. De 60-jarige dame is duidelijk uitgeput. Toch zien haar ogen er levendig uit. Ze is net opnieuw opgenomen in het ziekenhuis vanwege een nieuwe infectie. De uitgezaaide borstkanker heeft haar snel verzwakt. Ik
T-shirt. Valery zit op de bank in haar kamer. Ze nipt aan een cappuccino en eet een stukje toast. Ze is bijna 50 en verblijft nu al een week of tien in Bardo. Ze houdt van boeken, teksten en verhalen. Samen met Quirine, huisarts in opleiding, zit ik bij haar. ‘Ik heb wat over ons eerder geschreven geschreven’, zeg ik.
Emmertje ‘Dat emmertje heeft het nodige te verduren gehad de afgelopen twee jaar,’ zegt Wil. ‘Dat kun je wel stellen,’ zegt Alexandra met een twinkeling in haar ogen. Haar weelderige grijze haardos zou ik niet zo snel koppelen aan haar leeftijd, net voorbij de 50. De net omgespoelde turquoise emmer zet hij naast haar bed en ploft neer in de
De hand Je hand reikt kordaat naar voren en grijpt de schuif groot. Precies zoals we hebben besproken. ‘Als het zelfs kan ik het zelf. Eindelijk weer iets actiefs kunnen doen.’ Ik zit naast je, heb het infuus doorgespoten en de zak met vloeistof aangesloten. Gewoon een klein zakje doorzichtige vloeistof. Niet te onderscheiden van gewone zoutoplossing. Maar we weten
Omlijsting* Het leven kent wetmatigheden en zekerheden. Een wetmatigheid is bijvoorbeeld de 24 uur die iedere dag telt. Een voorbeeld van een zekerheid is dat er in ieders leven twee dagen zijn die geen 24 uur bevatten; de dag van onze geboorte en de dag van ons sterven. De eerste dag vieren we ieder jaar weer. De tweede dag, de
Patiënt als leermeester ‘Ik weet heus wel dat ik ga overlijden. En zal ik je eens wat zeggen …, ‘haar blauwe ogen kijken me strak aan, ‘Ik vind dat helemaal niet erg. Zul je wel gek vinden… maar de dood hoort er gewoon bij hoor. Als het maar wel gaat als bij mijn moeder. Rustige weggegleden met de toezegging van
You have made it till the end!
No post here!
Bardo kan uw hulp goed gebruiken voor optimale zorg voor onze patiënten. Dat kan op allerlei manieren. Met een financiële bijdrage maar ook in natura. Door u aan te sluiten als vrijwilliger, of deel te nemen aan onze activiteiten.
