Lees de nieuwste blog van Christiaan Rhodius, gepubliceerd in het British Medical Journal op 2 maart 2023 https://rb.gy/en9ajz "Ik zal je een geheim vertellen," fluistert ze. De 60-jarige dame
T-shirt. Valery zit op de bank in haar kamer. Ze nipt aan een cappuccino en eet een stukje toast. Ze is bijna 50 en verblijft nu al een week of
Emmertje ‘Dat emmertje heeft het nodige te verduren gehad de afgelopen twee jaar,’ zegt Wil. ‘Dat kun je wel stellen,’ zegt Alexandra met een twinkeling in haar ogen. Haar weelderige
De hand Je hand reikt kordaat naar voren en grijpt de schuif groot. Precies zoals we hebben besproken. 'Als het zelfs kan ik het zelf. Eindelijk weer iets actiefs kunnen
Woelend lig ik in bed. Ik heb even geslapen, maar ben weer wakker. Ik denk terug aan de dag die achter me ligt. Aan de stoel die ik naast zijn bed schoof, hoe ik zijn hand vasthield. We wisten dat de dood ook was aangeschoven en dat hij snel zou overlijden. Ons gesprek komt weer in mijn herinnering boven. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Woorden komen bovendrijven, zinnen vormen zich. Ik krabbel wat en leg het papier naast mijn bed.* Ik trek de deken over me heen en val rustig in slaap.
Door de jaren heen werd schrijven voor mij een beproefde manier van reflecteren. Als arts bied ik de patiënt iets, maar de patiënt geeft me ook altijd iets terug. Met het schrijven probeer ik (van patiënten) geleerde lessen te verwoorden. De keren dat ik mijn ‘schrijfsels’ aan patiënten liet lezen, bleek dat het hen ook goed deed. Meerdere keren spoorden zij me aan het ook met een breder publiek te delen, steeds vanuit de gedachte dat wat de één helpt in deze levensfase een ander ook kan helpen.
Ieder blog wordt (al dan niet met gefingeerde namen) met toestemming van de patiënt en/of naasten gepubliceerd. Ik ben hen dankbaar voor het onderlinge contact en de lessen die zij me leren. Het is mijn wens dat dit blog iets zichtbaar maakt van wat palliatieve zorg ten diepste voor mij betekent: volop leven in het besef van de eindigheid.
Christiaan Rhodius, specialist ouderengeneeskunde / arts palliatieve geneeskunde
* Die nachtelijke zinnen werden jaren later het eerste blog ‘Olifant’.
Verbijsterd dankbaar Ik hoop niet dat ik ondankbaar overkom Vorige week sprak ik haar kort in het ziekenhuis vlak voordat ze naar huis ging. ‘Autonomie is belangrijk voor mij. Ik wil zelfstandig blijven wonen. Ik hoop dat ik niet ondankbaar over kom, maar ik zie hulp thuis op dit moment niet zitten.’ Haar handdruk bij ons afscheid is ferm en
De deur door Het stel lijkt zorgeloos op de bank te zitten; zij schuin gedraaid met haar nonchalant geweest voor zich uit gestrekt en hij ontspannen naast haar. Maar schijn beddriegt. Met een grimas op haar staat de vrouw op en gezicht me haar linkerhand, haar rechterarm blijft krachteloos naast haar lichaam hangen. ‘Linda’. Zijn handdruk is ferm en wordt
Ongemak De Internationale dag van de palliatieve zorg valt dit jaar op 8 oktober en heeft als thema “Kwaliteit van leven; als leven pijn doet”. Het doet me denken aan drie ervaringen die me motiveerden voor de palliatieve geneeskunde. 1. De droge boeken en het hoge microscopengehalte van de studie geneeskunde konden me maar weinig bekoren. En na een goed
Goddelijk nieuwsgierig Pijn voert de boventoon. Meer dan liggen op bed is er thuis niet meer bij. Een concreet daarom is niet aanwijsbaar. De laatste scans stemden positief; de langkanker bedwongen. gerelateerde opname in Bardo. Het streven is tijdens een korte opname de pijn onder controle te krijgen. De al geplande scan moet uitsluitsel over de stand van zaken in
Contact Terug van vakantie maak ik me op voor een nieuwe ontmoeting. Vermoeidheid staat voorop, zo vertelt de verpleegkundige. Ze zal “roest, roest, roest.” Die woorden heb ik in mijn oren geknoopt als ik voor haar deur sta. Zachtjes klop ik op de deur en duw deze open. De gordijnen zijn dicht, de schemering verwelkomt me. Ik gluur om de
Schouderklopje Net als in ons eerste gesprek wordt gesproken over medicatie en de veel gemaakt zijn. Het vertrouwen in artsen, verpleegkundigen en apothekers is verdwenen. Frustraties alom. Dit keer over de verzekeraar die hem laat vallen door medicatie niet te vergoeden. De toezegging dat de huisarts het op kan en zal lossen geeft hem geen rust. Net als in ons
You have made it till the end!
No post here!
Bardo kan uw hulp goed gebruiken voor optimale zorg voor onze patiënten. Dat kan op allerlei manieren. Met een financiële bijdrage maar ook in natura. Door u aan te sluiten als vrijwilliger, of deel te nemen aan onze activiteiten.
